همون طور که طرفداران بازی کامپیوتری DOOM، دوازده سالی منتظر بودن که نسخه جدیدی از بازی رو ببینن – دوازده سالی به قدر یک سده گذشت – طرفداران بازی رومیزی DOOM هم به همین اندازه خون جگر خوردن! نسخه قبلی بردگیم روح تازه‌ای در بازی‌های سبک Dungeon Crawl دمید. بعد از اون بود که ناشر بازی «فانتزی فلایت» بازی‌های موفقی مثل Descent: Journeys in the Dark در قلمرو فانتزی Terrinoth و این اواخر Imperial Assault رو در دنیای داستانی «جنگ ستارگان»، بر اساس همین فرمول منتشر کرد.
شیاطین از جهنم پا به مریخ گذاشتن و سعی در تصرفش دارن و نه تنها سرنوشت مریخ، بلکه سرنوشت تمامی بشریت به دست سربازانی است که می‌بایست با اونا مبارزه کنن. خوب، تا این جا که داستان آشناست ولی بازی چطوریاس؟ یکی از بازیکنان نقش شیاطین جهنمی رو بازی می‌کنه و یک الی چهار نفر دیگه نقش سربازانی رو دارن که می‌بایست ماموریت‌های خودشون رو با موفقیت به انجام برسونن تا در مواجه نهایی بتونن شر شیاطین رو برای همیشه از سر بشریت بکنن.
هر بازیکن یه دسته کارت داره که ازشون در درگیری‌ها استفاده می‌کنه. نکته باحالش اینه که سلاح‌ها و زره‌‌هایی که حمل می‌کنید تشکیل دهنده‌ی این دسته کارت هستن.
و اما Glory Kill!
می‌دونم که منتظر شنیدنش بودین. «دوم» بدون «گلوری کیل»؟! راه نداره. زمانی‌که موجود به اندازه کافی زخم خورد و به آستانه تحملش رسید، اون وقته که کافیه قدم به خونه‌ای که توش هست بگذارید. باقیش رو به تخیل خودتون واگذار می‌کنم. همین بس که یک بار که «گلوری کیل» کنید، دیگه در برابر وسوسه‌اش نمی‌تونید مقاومت کنید!
و در نهایت تنها چیزی که مهمه اینه که بعد از تلپورت شدن «شات گان دولول» خودتون رو بکشید و هر چیزی که می‌جنبه رو گلوله باران کنید و همزمان تو دسته کارتاتون دنبال اون «راکت لانچر» خواستنی بگردید تا این موجوداتی که هر لحظه بیشتر و بیشتر می‌شن و راه نفس کشیدنتون رو بستن، بترکونید…
