“راه داشتن قدرت گرفتن آن است” – ویلیام “رئیس” توید
تامانی هال بازی خنجر زدن به پشت، فساد، اتحادهای موقت و گرفتن قدرت به هر قیمتی است. اگر می خواهید بر نیویورک حکومت کنید، باید با جمعیت رو به رشد مهاجران شهر در مقابل یکدیگر بازی کنید. به گروههای مهاجری که مدیون لطفهای سیاسی شما هستند، کمک کنید، این لطفها را برای تهمت زدن به رقبای خود دعوت کنید و در انتخابات پیروز شوید.
در تامانی هال، بازیکنان به مهاجران کمک میکنند تا در نیویورک مستقر شوند، کمکهای سیاسی را از آن گروههای مهاجر جمعآوری میکنند، روسای بخش را به منهتن میفرستند تا آرا را تامین کنند، و به مخالفان سیاسی تهمت میزنند. در پایان هر چهارمین سال یک انتخابات برگزار می شود و بازیکنی که از قدرت خود به بهترین شکل استفاده کند به عنوان شهردار انتخاب می شود. تسلط شهردار بر شهر در بهترین حالت ضعیف است. پس از هر انتخابات، شهردار باید رقبای سیاسی خود را با قرار دادن آنها در دفاتری که می توانند برای کنترل شهر به کار گیرند، جبران کند. هر بازیکنی دوست شماست، هر بازیکنی دشمن شماست.
تامانی هال ماشین سیاسی بود که با سازماندهی جمعیت مهاجر بر سیاست شهر نیویورک مسلط شد. در حالی که نفوذ سازمان از زمان تأسیس آن در دهه 1790 تا فروپاشی آن در دهه 1960 ادامه داشت، این بازی تقریباً بین سالهای 1850 تا 1870 در منهتن پایین رخ میدهد – دوران Boss Tweed.